Git-gide kendi eksenimizden kopuyoruz. Eksenimizden koptukça, hayat kaynaklarımızdan da kopmaya başladık. Avrupalı toplumlara benzemekle, kendimiz kalmak arasındaki tereddüt ve çatışmalar, ayaklarımıza vurulan prangaya dönüşüyor!. Macera "Tanzimattan" sonra başladı ve 1960 darbesinden sonra da müseccel hale geldi.
Ogün bugündür ne doğuluyuz ne de batılı, ne tam anlamıyla Müslüman, ne de başka birşey!.
Her alanda ve her anlamda gelişen "arabeskleşme" şuurumuzu alabora ediyor. Alabora edilen şuur kırıntıları ve el yordamıyla kimliğimizi arıyoruz!.
Bu arayış bizlerin "Okyanus ortasında kalmış pusulasız gemi kaptanı" gibi çaresizlik içinde kıvranmamıza neden olmaktadır.
Herbirimiz; evde, sokakta, dolmuşta, işyerinde, trafikte ve diğer sosyal mekanlarda, küçücük bir kıvılcımla tutuşmaya hazır "saman yığını" gibiyiz!.
Herşeye kızıyor, hiçbir şeyden mutlu olamıyoruz.
Ne oldu bizlere Allah aşkına? 60 Yaşındayım ve geçmişten günümüze bakınca bu toplumu tanımakta zorlanıyorum!.
Saygı, sevgi, yardımlaşma, doğruluk, dürüstlük ve iyiliğe vefa duyguları toptan kaybolmuş. Herkes kendine göre bir yaşam rotası belirlemiş, muhataplarının da bu rotaya göre davranış geliştirmesini bekliyor!.
Dost meclislerinde sohbetin neredeyse tadı kalmadı!.
Bir davete icabet ediyorsun, sohbetin konusu ya futbol, ya da falanca dizi ve oyuncularının özel yaşamları oluyor.
Kültürümüzü geliştirecek, san'at veya edebiyattan söz etmeye ve buradan bir sohbet açmaya kalksan kimse seni dinlemiyor! Cahillerin sesi ne yazık ki, daha gür çıkıyor!.
Adam söze bir "Ben var ya ben" diye başladımı, saatlerce kendini anlatıyor!.
Anlattıkça da batıyor, ama o bunun farkında değil!.
Biz toplumsal dinamiklerini bu kadar cömertçe harcayacak, ayarı düşük bir toplum değiliz!
Demek ki, sahip olduklarımızın hiçbir önemi yok muş!. Önemli olan sahip çıktıklarımız mış.
Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Ortada bir "gölge oyunu" seyrediyoruz. İşte bu oyunda görünenden ötesi, o "gölge oyununda sopaların kimin elinde olduğuna bakılması lazım!.
Ne yazık ki, adına modernizm dediğimiz, kültürümüzle örtüşmeyen o olgu, bizleri sistematik olarak cahilleştiriyor!.
Peki "Modernizm" nedir?
Tanrısız bir toplumun oluşturulmasını amaçlayan, Nihilizmi (“hiççilik ve yok sayıcılık”) toplumsal hafızamıza yerleştirmeye çalışan, bireysel bilinç sosyal bilinçle bütünleştiğinde, gelecekte daha insani, daha sorunsuz, daha elverişli bir dünya kurulabileceğini savunan sapık bir ideolojiden başka birşey değildir modernizim.
"Zehiri altın tasta sunarlar!"
Modernleşmeden kasıt "Batılılaşma" ve "çağdaşlaşma" yani batı tarzı davranış geliştirmek olduğuna göre; insani ilişkilerini hayatı paylaşmak için değil, hayattan pay kapmak için düzenlemek zorundasın.
Herkes ayrı bir sahte tavır geliştirerek, mesulu olduğu yakınlarına karşı belli bir umursamazlığın içine giriyor.
Bu da gizli ya da açık dramların çokça yaşanmasına neden oluyor.
Dostlarım sorumluluklarını terk ederek dünyayı cennete çevirmek mümkün mü?
Ana-Babanı huzurevine, eşini kadın sığınma evine, çocuklarını çocuk yuvasına gönderecek ya da oralara düşmesine neden olacaksın, sonra da buna kendince çeşitli bahaneler bulacaksın!.
Yok arkadaş; sevdiklerini terk edip, süfli emellerin peşinden gidenler, Yüce Allah'ı karşılarına alırlar. Bunun da ebedi aleme kalmadan bu dünyada elbetteki karşılığını bulurlar.
Çünkü; mağdur edenler, çok kısa bir süre sonra sefil ve perişan duruma düşerek mutlaka mağdur olurlar...
Kişinin davranışları; ahlakının beyanı, faziletinin tercümanıdır.
Modernizimin "Uydurana yar da helal, kar da" helal gibi yalancı büyüsüne kendini kaptıranların, aklıyla-kalbi arasındaki irtibat kesilir! Veee "Küçük kapılardan içeri girenler, devamlı eğik gezmek zorunda kalırlar!"
Yüce Rabbim; "Hepimizi bu dünyanın alçakça tuzaklarından korusun..." Amiiin.
