Demokrasi despotizmin en ileri şeklidir.
Bizdeki uygulaması ise en kötü örneğidir.
Yıllardır politika yazıyor, dost meclislerinde ise fırsat buldukça tartışıyoruz.
92 Yıllık demokrasi tarihimizde politik uygulama alanında övgüye değer "şunu da iyi oldu da yaşamışız" diyebileceğimiz kayda-değer bir tek olay bile yok.
Geçmişi irdeleyince akla ilk gelen hep hırsızlık, yolsuzluk, çökmüş adalet sistemi oluyor.
70 li yillarda Japonya'yı kasıp kavuran yolsuzluk. dönemin başbakanı Tanaka Kakuei uçak alım ihalesini Lockheed firmasına veriyor ve buradan haksiz kazanç sağladığı ortaya çıkıyor, ancak bu paraları bizim politikacılar gibi yemiyor ve doğup-büyüdüğü gelişmemiş, Niigata kentine devasa yatırımlar yapıyor. Tabii ki bu olay sonradan ortaya çıkıyor ve Japonya'da yer yerinden oynuyor donemin hükumeti istifa etmek zorunda kalıyor.
Sadece Japonya'da değil, Türkiye de dahil bir çok ülkede hükumetlerin başını yakmış bu skandal. yolsuzluğun üstünün örtüldüğü tek ülke ise, tahmin edebileceğiniz gibi Türkiye,.
Özellikle Amerika ile ilişkileri güçlü olan ve bir şekilde askeri vesayet altında rejimleri olan ülkelerde ortaya çıkmış yolsuzluk skandalıydı. Belçika, Yunanistan, Japonya olayı çözdü. Suçlular cezalandırıldı. Ancak bir tek Türkiye, üstelik her-şey belgelendiği halde olayın üstüne gitmedi. Uğur Mumcu her-şeyi kitaplarında yazmıştı üstelik. işin merkezinde cuntanın üyesi 12 eylül darbecisi Tahsin Şahinkaya olduğu için yolsuzluğun üstü örtüldü. Kendisi hava kuvvetleri komutanıydı. Hatta bu yolsuzluklardan ötürü Time dergisinde "dünyanın en zengin generalleri" listesine girmişti. o sayının Türkiye sınırlarından içeri giremediği rivayet olunur.
İşte bu olay Türkiye'de hırsızlara büyük cesaret vermiş, nimet ambarları-mızın yağmalanmasının miladı olmuştur. Daha sonra; Hacı Ali Demirel, Murat Demirel, Ali Şener Süleyman Demirel'in himayesinde Türkiye hazinesinden büyük paralar aşırmış ve hiçbir hakim de Demirel korkusundan kendilerinden hesap sormaya cesaret edememiştir.
Bu ülkeyi soyanlar elbetteki sadece Demireller değil, her modern veya postmodern darbe sonrasında hazine yağmalanmış, halk bu nedenle daha çok çalışmaya, kemerlerini daha fazla sıkmaya mahkum edilmiştir.
Bütün bunları yazmaktaki gayem bugün yaşananlara bir projeksiyon olması için.
Gelelim Bursa'ya
Büyük hırsızlar malı götürür de onların altındakiler durur mu!
Elbette onlarda "Benim başım kel-mi, bana da-bana da " diyeceklerdir.
Bursa'da kent merkezinde bulunan dönemin valisi Şahabettin Harput ve Yıldırım belediye başkanı Özgen Keskin tarafından Paralel Yapı'ya yakın üniversiteye tahsis edilen 60 dönümlük arazi.
Arazi dedikse burayı satın alabilmek her babayiğidin harcı değil.
Orhangazi Üniversitesi, Ankara Yolu`na cepheli, değeri parayla ifade edilemeyen bu 63 dönüm arazi üzerine yükselmiştir.
Adı geçen arazinin 62 dönümü Milli Emlak`ın, 1 dönümüyse Yıldırım Belediyesi`ne aitti.
Özgen Keskin başkanlığındaki Yıldırım Belediyesi, belediye mülkiyetindeki bir dönümlük arsayı, Orhangazi Üniversitesi`ne kiralıyor.
Kaç lira karşılığında dersiniz?
Beş paket sigara parasına!
Yani 100 lira!
Olay unutuldu gitti. Türk Milletine ait bu değerli arazi, devlet-düşmanlarına peşkeş çekildi.
Bir-iki göstermelik çıkışın dışında ne hesap soran vaaar ne de bu peşkeşten söz-eden.
Şehabettin Harput o üniversiteye yönetim kurulu başkanı oldu, eh Feto'da buradan gelen parayla Pensilvanya'da saltanatını sürdürüyor.
Peki bundan sonra ne olacak?
Hiçbir şey olacağı yok!
Nasıl ki önceki hırsızlardan hesap sorulmadıysa, Şehabettin Harput'la Özgen Keskin'den de hesap sorulmayacak!
Ne diyelim; hesap sorma konumunda olup ta, sormayanın da, bu arazinin yağmalanmasına göz yumanın da, 63 dönümlük arazinin peşkeş çekilmesine aracılık edenin de, Allah ciğerlerini ağzından getirsin. Dilerim ilahi adalet bu alemde işlemeye başlasın...
Kalın sağlıcakla.
