RECEP AYDIN-Sosyal Bilimci
Bugün 28 Şubat ihanetinin 16'ncı yıldönümü.
"28 Şubat Darbesi", demokrasi tarihimiz içinde yer almış en büyük ihanettir.
Cumhuriyet olarak tanımlanan sözüm ona "Demokratik rejim", kuruluşundan bu yana savaştığı, dini hassasiyeti olan insanların kurduğu "Milli Görüş"ün, sandıktan birinci parti olarak çıkmasının şokunu yaşıyordu.
Yine de rejim muhafızları sandıktan birinci parti olarak çıkan Refah Partisi'nin, bir koalisyon ortağı bulamayacağı için, kendilerine kerhen verilen hükümeti kurma görevini başaramayacağını umuyor ve Erbakan hoca'nın bu görevi Cumhurbaşkanı'na iade edeceğine inanıyordu.
Fakat umdukları dağlara kar yağmıştı!.
İkna yeteneği güçlü olan Erbakan hoca, DYP Başkanı Tansu Çiller'i yola getirmiş ve 11 ay sürecek olan Refah-Yol koalisyonu'nun temelleri böylece atılmıştı.
Başarılı hizmetlere imza atan Refah-Yol koalisyonu'nun icraatları birilerini inanılmaz huzursuz etmişti.
Erbakan hoca iktidara gelir gelmez,ilk iş olarak "Havuz Sistemi"ni getirmiş, ve böylece devletin nimet ambarlarını yağmalayan alçakların hortumlarını kesmişti...
Havuz sistemi; aynı zamanda, Erbakan Hoca için devletin maddi gücünü anlamasına vesile olmuş ve neler yapabilecekleri hususunda Refah-Yol iktidarının ufkunu açmıştı.
Emekli maaşlarından tutun da, küçük esnafa verilen kredilere kadar, ülkede inanılmaz bir sinerji oluşmuştu.
Bu durum, kendini devletin sahibi gibi gören alçaklar güruhunu çileden çıkartmıştı!.
Refah-Yol gelecek seçimlere kadar devam ederse, batı avrupa'nın yıllardır "hasta adam" olarak tanımladığı Türkiye, Orta-doğu'nun efendisi olacak ve "Yahudi uşakları"nın saltanatı sona erecekti!
Bu duruma asla müsaade edemezlerdi!
Hemen cadı kazanları kurularak kaynatılmaya ve Refah-Yol iktidarını yıkmak için çeşitli katakulliler tezgahlanmaya başlanmıştı!.
Bunun yanında Başbakan Erbakan hoca'nın dış dünya'da yaptığı her ziyaret irtica bulamacına bandırılarak "malum-medya" tarafından halka yedirilmeye çalışılıyordu!.
28 Şubat tezgahları dokunurken; medya başlıkları da Genelkurmay karargahında hazırlanıyor "Fatih Altaylı, Fatih Çekirge, Uğur Dündar vb. gazeteciler" darbeci alçaklara uşaklık ediyordu.
Öyle ki, Refah_Yol'u indirmek için tezgahlanan kahpelikler dur-durak bilmiyor, bir günde 15-20 gazete aynı başlıkla pervasızca çıkabiliyordu!.
O dönemde Erbakan hoca'nın Libya seyahatini sözüm ona eleştiren omuzu kalabalık bir rezil, merhum Başbakan'a "pe....nk" diye hakaret edebilecek kadar soysuzlaşmıştı!
Hele hele dönemin Cumhurbaşkanı'na gidip, "Başbakan'a söven Tugay komutanı hakkında ne diyorsunuz?" diye sorulduğunda, "Boşalma hakkını kullanmıştır" cevabını vermesi darbeci hainleri daha da yüreklendirmiştir!.
Artık her şey ortadaydı; ya rejimin sadık hizmetkarı olup, kula kulluk edeceksin, ya da bu ülkede siyasete soyunmayacak sın!.
"Yuvarlanan taş yamaçta durmaz" der atalarımız.
Hainler-çukurlar el-ele vermiş 28-Haziran-1996'da kurulan 11 aylık Refah-Yol hükümeti, 28 Şubat kararlarının baskısıyla 17 Haziran 1997'de istifa etmek zorunda kalmıştı.
El-ele veren hainler istedikleri koaliyonu kurar kurmaz; ilk iş olarak, ne olduğu belirsiz irticayı Türkiye Cumhuriyeti için öncelikli tehdit ilan ettiler.
Bu durum Milli Güvenlik Siyaset Belgesine de eklenerek 31 Ekim 1997'de kabul edildi.
31 Ekim 1997'yi Türkiye Cumhuriyeti'nin yakasına bir kara büyü gibi yapışan yokluk ve sıkıntıların başlangıcı olarak sayabiliriz!.
Genelkurmay Başkanı Kıvrıkoğlu ile Demirel el-ele vermiş, "Kıvrıkoğlu"nun "Binyıl" sürecek dediği 28 Şubat alçaklığının o kapkaranlık süreci başlamıştı.
Devletin nimet ambarları yağmalanıyor, bankalar gazoz parasına yeğenlere, yiyenlere, aile efradına peşkeş çekiliyordu!
Bankacılıktan hiç anlamayan emekli generaller peşkeş çektikleri bankaların Yönetim Kurullarına, ballı maaşlarla danışman olarak atanıyor, yeğenler gece yarısı çuvallar içinde, arsızca, utanmadan, sıkılmadan Yunan adalarına para kaçırıyordu!.
Artık irtica tehdit olmaktan çıkmıştı!.
Çünkü irtica tellallarının bir eli yağda, bir eli baldaydı!
Tabii ki her şeyin bir sonu olduğu gibi, soygun düzeninin de bir sonu olacaktı.
Ve gün geldi Cumhurbaşkanı değişti, yerine A.Necdet Sezer geldi.
Hovardaca yenilen-içilen tükenmiş, laikçi yobazlar da birbirlerine düşmeye başlamıştı.
19 Şubat 2001'de yine böyle bir tartışmada, devrin Cumhurbaşkanı, başbakan Ecevit'le tartışırken dayanamamış ve onun yüzüne anayasa kitapçığı fırlatmıştı.
Bu durum ekonomimizin İMF'ye secdeye kapanmasına neden olmuş(!), İMF'de kurtarıcı olarak ülkemize Kemal Derviş'i göndermişti!.
Sonunda Kemal Derviş'in de üfürüğü Anasol-Meeee koalisyonu'nu kurtarmaya yetmemiş ve yakamıza bir kara büyü gibi yapışan, peşkeşçi Anasol-Meee koaliyonunun sonunu getirmişti!.
Evet 28 Şubat ihanetinin unutulmaya yüz tutmuş kısa özeti benim gözümle bu.
Ondan sonrası en-az 28 Şubat dönemi kadar ilginç.
Erken seçime gidilmiş ve muhtar bile olamayacak konuma soktukları sayın R.Tayyip Erdoğan ülkemizin başına başbakan olmuştur.
Bu "Kasımpaşalı delikanlı" iktidara geldikten sonra, tehdit ve baskılara aldırmamış, "Demokrasi sülükleri"nin Silivri'de ikamet etmesini sağlamıştır!.
Allah kendisinden razı olsun.
Ama yine de ondan demokrasi yolunda başlattığı mücadelesini yarım bırakmamasını ve ülkemizi selamete erdirene kadar şer güçlerle mücadeleye devam etmesini istiyoruz.
Değerli okurlarım; ülkemizin geleceğinin, tarihteki geçmişine benzememesini diliyor, bu uğurda mücadele verenlere Cenab-ı Allah'tan hayırlı ve uzun ömürler vermesi için dua ediyorum.
Kalın sağlıcakla...
